Κάλεσμα να μποϊκοτάρει ο λαός με όποιον τρόπο μπορεί, μικρό ή μεγάλο, τους αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ που ξεκινάει την προσεχή Κυριακή, απευθύνουν οι φίλαθλοι του ΟΦΗ.
Σε ανακοίνωσή της, η «Λέσχη Ομιλοφρενών Μανώλης Ρασούλης» κάνει λόγο για διοργάνωση-ντροπή, καθώς για την πραγματοποίησή της σκοτώθηκαν 15.000 εργάτες. Όπως επισημαίνεται, «οι εταιρίες αυτές βασίστηκαν σε φθηνό εργατικό δυναμικό από χώρες της Ασίας (κυρίως το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές και την Ινδία) και της Αφρικής (κυρίως το Σουδάν και την Κένυα). Δεκάδες χιλιάδες εργάτες, παρακινούμενοι από την ανάγκη για καλύτερες οικονομικές συνθήκες ζωής».
Η Λέσχη επικαλείται τη Διεθνής Αμνηστία που κατήγγειλε το Κατάρ για συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας αλλά και την τρομοκρατία που δέχονταν οι εργάτες που δούλευαν κατά μέσο όρο 10 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα και πληρώνονταν- αν πληρώνονταν- 1 δολάριο την ώρα.
Σύμφωνα με την Λέσχη, οι θάνατοι αυτοί προκλήθηκαν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας, το συνεχές κλίμα εργασιακής τρομοκρατίας, τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας στα εργοτάξια και τη μηδενική μέριμνα για την προστασία της υγείας των εργατών. «Οι θάνατοι αυτοί οφείλονται στις προσταγές του σύγχρονου ποδοσφαιρικού προϊόντος- που καμία σχέση δεν έχει με το άθλημα που αγαπάμε. Οι θάνατοι αυτοί δεν πρόκειται να κρυφτούν κάτω από τα λούσα του θεάματος που θα στηθεί στο Κατάρ τις επόμενες εβδομάδες», τονίζεται στην ανακοίνωση.
«Ενώνουμε την φωνή μας με τα πέταλα των οπαδών ανά τον κόσμο που αντιδρούν στην ντροπή που λέγεται «Qatar 2022», που φροντίζουν να μάθει όλος ο κόσμος πώς στήθηκε αυτή η διοργάνωση από την FIFA, που δεν ξεχνάνε τους νεκρούς εργάτες κι εκείνους που ακόμα αντιστέκονται. Από κοινού θα μποϊκοτάρουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο με ο,τι μέσα διαθέτουμε- μικρά και μεγάλα», καταλήγει η ανακοίνωση της «Λέσχης Ομιλοφρενών Μανώλης Ρασούλης».
Αναλυτικά όσα αναφέρονται:
«Από τις 20 Νοεμβρίου έως και τις 18 Δεκεμβρίου, το σύνολο των επαγγελματικών ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων παγκοσμίως θα μπει στον πάγο και όλα τα δημοσιογραφικά «φώτα» θα στραφούν στο Μουντιαλ του Κατάρ. Μήνες τώρα, διαφημιστικές εταιρίες- χορηγοί του Μουντιάλ- αλλά και το σύνολο των ΜΜΕ διαφημίζουν «υπερσύγχρονα στάδια με aircondition και πτυσσόμενες οροφές» και ανυπομονούν για τις «τιτανομαχίες των αστέρων της μπάλας» που θα λάβουν χώρα «στην παγκόσμια γιορτή του ποδοσφαίρου».
Εμείς πάλι, όπως και χιλιάδες οπαδοί σε όλο τον κόσμο, δεν ανυπομονούμε καθόλου. Αντιθέτως, θα κάνουμε όση περισσότερη φασαρία μπορούμε ώστε αυτή η διοργάνωση να μείνει στην ιστορία για αυτό που πραγματικά είναι: μια ντροπή.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Κατάρ ανέλαβε την διοργάνωση της φετινής διοργάνωσης το 2010. Παρά τις αποκαλύψεις για εξαγορά ψήφων και χρηματισμό αξιωματούχων της FIFA, η ανάληψη της διοργάνωσης από το Κατάρ συνοδεύτηκε από διθυραμβικά σχόλια για το «πρώτο μουντιάλ που διοργανώνει μουσουλμανική χώρα». Και όχι μια οποιαδήποτε μουσουλμανική χώρα, αλλά το Κατάρ. Ένα κράτος που συσσωρεύει τεράστια οικονομικά κεφάλαια, επενδύει δισεκατομμύρια σε ποδοσφαιρικές εταιρίες και χτίζει πόλεις σε έρημο και θάλασσα μέσα σε λίγους μήνες, ήταν ιδανική επιλογή για την FIFA. Το γεγονός ότι πρόκειται για μια χώρα που διώκει με φυλάκιση (ή ακόμα και θάνατο) την ομοφυλοφιλία, καταπιέζει συστηματικά τις γυναίκες κι έχει ανύπαρκτες προβλέψεις για τα δικαιώματα των εργατών, δεν απασχόλησε διόλου την FIFA. Μάλιστα, το 2015, ανακοινώθηκε η απόφαση για την διεξαγωγή του Μουντιάλ καταχείμωνο, για πρώτη φορά στην ιστορία της διοργάνωσης. Γιατί; Γιατί στο Κατάρ το καλοκαίρι η θερμοκρασία φτάνει τους 45 βαθμούς και κανένα κλιματιζόμενο στάδιο δεν θα προσέφερε αρκετή δροσιά στους αστέρες της μπάλας. Αλλά κυρίως γιατί οι χορηγοί πληρώνουν, οι κατασκευαστικές επενδύουν δισεκατομμύρια και το Κατάρ δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει την διοργάνωση.
Πώς χτίστηκαν τα αστραφτερά γήπεδα που θα φιλοξενήσουν τους αγώνες του Μουντιάλ;
Το Κατάρ δαπάνησε περίπου 200 δισεκατομμύρια δολάρια σε κατασκευαστικά έργα για την διοργάνωση του Μουντιάλ. 16 διαφορετικές εταιρίες ανέλαβαν την αποπεράτωση περίπου 3.750 κατασκευαστικών έργων. Ανάμεσά τους, την οικοδόμηση 7 νέων γηπέδων, ενός αεροδρομίου, νέου δικτύου Μετρό, δεκάδων εμπορικών κέντρων, ξενοδοχείων, δρόμων και άλλων υποδομών, ακόμα και το χτίσιμο εκ θεμελίων μιας ακόμα πόλης. Οι εταιρίες αυτές βασίστηκαν σε φθηνό εργατικό δυναμικό από χώρες της Ασίας (κυρίως το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές και την Ινδία) και της Αφρικής (κυρίως το Σουδάν και την Κένυα). Δεκάδες χιλιάδες εργάτες, παρακινούμενοι από την ανάγκη για καλύτερες οικονομικές συνθήκες ζωής, μετανάστευσαν την τελευταία δεκαετία στο Κατάρ για να δουλέψουν στα έργα του Μουντιάλ. Πολλοί από αυτούς έφτασαν στο σημείο να δανειστούν χρήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση στα εργοτάξια.
Η πραγματικότητα ήταν αρκετά σκληρότερη.
Το 2016 η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε το Κατάρ για συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας. Μέσω της έκθεσής της, αποκάλυπτε άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε περίκλειστα και επιτηρούμενα «campus εργασίας» (χωρίς ηλεκτρισμό και καθαρό νερό) και εργασιακή τρομοκρατία που περιλάμβανε παρακράτηση διαβατηρίων και μη πληρωμή μισθών από τους υπεύθυνους των κατασκευαστικών. Η τρομοκρατία αυτή στηρίχθηκε στο σύστημα “kafala”, βάσει του οποίου οι εταιρίες επιχορηγούσαν εργάτες για να έρθουν στη χώρα, τους έθεταν υπό την «κηδεμονία» τους και στη συνέχεια τους εμπόδιζαν να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους ή να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, υπό την απειλή της απέλασης ή της απόλυσης.
Οι εργάτες του Μουντιάλ δούλευαν κατά μέσο όρο 10 ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα και πληρώνονταν- αν πληρώνονταν- 1 δολάριο την ώρα. Η δουλειά δεν σταμάτησε ποτέ- ούτε κατά την διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ούτε κατά τους συνεχούς καύσωνες, με την θερμοκρασία να ξεπερνά τους 45 βαθμούς. Με μηδενικά μέτρα ασφαλείας και προστασίας της υγείας τους, χιλιάδες εργάτες, επί μια δεκαετία, έχτιζαν τα «αστραφτερά στάδια του Μουντιάλ».
Σύμφωνα με μελέτη της βρετανικής εφημερίδας Guardian, τουλάχιστον 6.751 εργάτες που μετανάστευσαν από την νοτιοανατολική Ασία στο Κατάρ και δούλεψαν για το χτίσιμο των εγκαταστάσεων του Μουντιάλ σκοτώθηκαν από το 2010 έως τον Φεβρουάριο του 2021. Η μελέτη αυτή δεν περιλαμβάνει την καταγραφή θανάτων εργατών προερχόμενων από την Αφρική και το Κατάρ. Παράλληλα, η Διεθνής Ένωση Εργατών (ILO) θεωρεί υπερβολικά μικρό τον αριθμό αυτής της εκτίμησης και κάνει λόγο για τουλάχιστον 15.000 νεκρούς.
Οι θάνατοι αυτοί προκλήθηκαν από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας, το συνεχές κλίμα εργασιακής τρομοκρατίας, τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας στα εργοτάξια και τη μηδενική μέριμνα για την προστασία της υγείας των εργατών. Οι θάνατοι αυτοί οφείλονται στις προσταγές του σύγχρονου ποδοσφαιρικού προϊόντος- που καμία σχέση δεν έχει με το άθλημα που αγαπάμε. Οι θάνατοι αυτοί δεν πρόκειται να κρυφτούν κάτω από τα λούσα του θεάματος που θα στηθεί στο Κατάρ τις επόμενες εβδομάδες.
Οι θάνατοι αυτοί δεν θα ξεχαστούν. Θα φροντίσουμε κι εμείς για αυτό.
Ενώνουμε την φωνή μας με τους εργάτες που τόλμησαν να απεργήσουν και να διαδηλώσουν στους δρόμους της Ντόχα, με τους εργάτες που απελάθηκαν, φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν γιατί ρίσκαραν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα: να πληρώνονται για την δουλειά τους και να μην σκοτώνονται στα εργοτάξια.
Ενώνουμε την φωνή μας με τα πέταλα των οπαδών ανά τον κόσμο που αντιδρούν στην ντροπή που λέγεται «Qatar 2022», που φροντίζουν να μάθει όλος ο κόσμος πώς στήθηκε αυτή η διοργάνωση από την FIFA, που δεν ξεχνάνε τους νεκρούς εργάτες κι εκείνους που ακόμα αντιστέκονται. Από κοινού θα μποϊκοτάρουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο με ο,τι μέσα διαθέτουμε- μικρά και μεγάλα.
ΥΓ. Ο πρόεδρος της FIFA- κάποιος Gianni Infantino- δήλωσε την Πέμπτη: «Ας επικεντρωθούμε στο ποδόσφαιρο! Να μην αφήσουμε το ποδόσφαιρο να συρθεί σε ιδεολογικές και πολιτικές διαμάχες». Ο ίδιος άθλιος τύπος που δήλωνε ότι η FIFA και το Κατάρ «έδωσαν αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια» στους εργάτες της διοργάνωσης. Η οικονομική μαφία της FIFA και των χορηγών της, άθελά τους, μας δείχνουν ακριβώς τι οφείλουμε να οικοδομήσουμε: κερκίδες με συνείδηση που γνωρίζουν σε ποια πλευρά ανήκουν».
